Mezuniyetin ardından?

Mezuniyet hakkında röportaj yaptığım bir diğer kişi ise Sabancı?dan 2006 yılında Ekonomi lisans programından mezun olan Firuze İlköz Cumalioğlu idi. Firuze?nin kendisinden küçük 2 kardeşinden biri daha  Sabancı mezunu ve diğeri, ki kendisi benim oda arkadaşım Mina olur, şu an Sabancı?da eğitimine devam etmekte. Kardeşlerini  de buraya yönlendirecek kadar okulu seven bir mezunun cevaplarını elbette merak ediyordum:

Sabancı?dan ayrıldığından beri, okula dair en çok neyi özledin?

Ayıramayacağım iki şey var sanırım. Biri kulüp etkinliklerinde, provalarda, sahnelerde geçirdiğim zaman, diğeri de arkadaşlarla gecenin bir yarısı yaptığımız uzun muhabbetlerle, tamamen  spontan gelişen gece ?haydi dışarı çıkalım? programları. Bu ikisini çok özledim. Mezun olduktan sonra da okula gelip koro çalışmalarına katıldım, konserlere çıktım, okuldaki arkadaşlarımla hala görüşüyorum ama maalesef öğrencilik zamanında olduğu gibi olamıyor. Bazen yorsa da Sabancı?daki (hele bizim dönemimizde olduğu gibi herkesin birbirini tanıdığı) komün hayatı gibisi yok.

Geriye dönüp baktığın zaman, Sabancı?da geçirdiğin yılların sana ne kattığını söyleyebilirsin?

Kesinlikle kendi ayaklarımın üzerinde durabilmeyi ve kendi kararlarımı verebilmeyi öğretti bana Sabancı?da geçirdiğim yıllar. Bir de hiç tanımadığım, farklı şehirler ve geçmişlerden geldiğim insanlarla iletişim kurmayı öğretti, hatta ömür boyu süreceğine inandığım dostluklar kazandırdı. Bir süreliğine de olsa aileden uzak olmak, yurtta kalıyor olmak bence herkesin hayatının bir döneminde yaşaması gereken, insanı büyüten, olgunlaştıran zamanlar.

Ne zamandır çalışıyorsun? Sence öğrencilik mi daha keyifli yoksa iş hayatı mı?

Mezuniyet töreninden 2 hafta sonra, 2006 Temmuz?unda çalışmaya başladım. O zamandan beri de kurumsal hayattan kurtulmak mümkün olmadı  Şaka bir yana, tabii ki iş hayatı korkulacak, çekinilecek bir şey değil; yaratmak, doğru kararlar verebildiği görmek, planladığın bir işin başarıya ulaştığını görmek inanılmaz bir tatmin sağlıyor insana. Diğer taraftan, her ne kadar öğrencilikte de sorumluluklar olsa da -ki ben de zamanında az şikayet etmedim bir başladı mı sonu gelmeyen paper?lar, projeler, sunumlar ve sınavlardan-, öğrencilik hayatı insanı daha özgür bırakan ya da en azından öyle hissettiren bir dönem.

Sonuç olarak; ben oyumu kesinlikle öğrencilikten yana kullanıyorum 

Okuldan sonraki hayatında, iş başvurusunda  Sabancı mezunu olmanın sana bir avantajı ya da dezavantajı  oldu mu?

Sabancı bizden önce 3 dönem lisans mezunu verdi ve mezunların çoğu da akademik hayata devam ettiler. Bu yüzden kurumsal şirketler için konuşmak gerekirse, Sabancı ile ilgili pek bir fikir oluşmamıştı henüz insanların kafasında. Yine de şu an hala çalıştığım sektöre, bir şirketin Sabancı için ayırdığı stajyer kontenjanı sayesinde başladım. Zamanla bu algının olumlu yönde geliştiğini de gözlemleme fırsatım oldu. Olumlu görüşler sayesinde, ayrılma kararı aldığım bir şirkette, yerime geçmesi için Sabancılı bir arkadaşı eğitme şansım da oldu.

Halihazırda Sabancı?da okumaya devam eden öğrencilere hangi tavsiyelerde bulunmak istersin?

Klasik ama doğru olduğunu benim de gördüğüm noktalar var. Cesur olun, sadece çalışıyor olmak için yapmak istemediğiniz bir işte aceleyle çalışmaya başlamayın. Hayatımızın uyku dışında kalan kısmının en az yarısı işte geçiyor, bu aceleyle ve korkuyla alınacak bir karar değil.

Bunu da herkes söylüyordur eminim ama kalan günlerinizin tadını çıkarın. Bir gece arkadaşınızla muhabbete daldığınız için az uyuyuverin, akşam ders çalışmak yerine kulüp etkinliğine katıldığınız için biraz erken kalkıp çalışıverin, mümkün olduğunca fazla anı depolayın. Yıllar sonra arkadaşlarla ?Aaa hatırlıyor musun?? diye başlayan muhabbetler çok eğlenceli oluyor 

Son olarak da ben dahil kimseyi dinlemeyin ve canınız ne yapmak istiyorsa onu yapın, bu fırsat her zaman ele geçmiyor.

Konuştuğum her bir kişiden sonra hep aynı düşünce geldi aklıma ?İyi ki Sabancı?da geçireceğim daha 4 yılım var!? 4 yıl  az bir süre değil elbette, fakat okuldaki ilk yılımın su gibi geçtiğini düşününce şimdiden üzülmeye başladım  diyebilirim. Öğrenci olarak geçireceğim bu bulunmaz zamanlar keşke daha da uzun sürse,  hiç bitmese?